27 februari 2023
“Wat je hier aan de muur ziet hangen zijn schilderijen van Gerda. Ze heeft ook in Het Zaeltje geëxposeerd.” Hein vertelt en Gerda hoort het bescheiden glimlachend aan, ze is niet zo van de voorgrond. Hein wel, het is hem met de paplepel ingegoten. Zijn ouders waren lid van Alberdingk Thijm, een van Haarlems oudste toneelverenigingen. Hein ook. “Nog steeds, in juli hebben we weer een optreden.” Acteren, zijn broers – Joep en Wigbolt – hebben er hun werk van gemaakt. Hein niet, hij heeft lang bij KLM gewerkt.
“Ik heb heel veel verschillende jobs gehad, van alles gedaan, ook in de horeca. Toen kon ik bij KLM gaan werken, als privéchauffeur voor directeur Gerrit van der Wal. Dat heb ik 4,5 jaar gedaan. Geweldige tijd, ik heb er laatst nog van gedroomd. Maar Gerrit van der Wal stopte met werken en ik kreeg door KLM een andere baan aangeboden: beheerder bij de afdeling personeelsrestaurants. Dat heb ik jaren gedaan, tot de restaurants werden uitbesteed aan een extern bedrijf. Vervolgens ben ik coördinator op de afdeling speciale projecten geweest en daarna ben ik met vervroegd pensioen gegaan.”
“Na mijn pensioen heb ik bijna twintig jaar op het pontje bij de Cruquius gevaren, als acteur levende geschiedenis gespeeld als Urker visserman in het Zuiderzee Museum, gevangenen in het huis van bewaring bezocht en nog steeds is mijn agenda overvol. Binnenkort ga ik als broeder Bert rondleidingen verzorgen in de koepelkathedraal.” Hein is een geboren verteller. Gerda kent zijn verhalen, maar geniet er nog steeds zichtbaar van. Ze zijn beiden Haarlemmers, maar hebben elkaar ruim vijftig jaar geleden in Italië ontmoet. “Bij het Gardameer. Ik was op reis met een vriend, vakantie en onderweg werken. Gerda was op bezoek bij haar broer, die had daar een frietkraam.”
Aan het Gardameer hebben ze elkaar ontmoet en volgend jaar zijn ze 50 jaar getrouwd. Daarvan hebben ze 39 jaar in Schalkwijk gewoond en 8 jaar geleden zijn ze naar Rosehaghe verhuisd. “We stonden al heel lang ingeschreven. Echt een fijne buurt. En het Zaeltje natuurlijk, daar zijn we ook vaak. Open Podium, de lezingen van Krijn, gezellig koffiedrinken, enz. Ik help vaak in de bediening en Gerda is vrijwilliger bij het tuinteam. Zij heeft groene vingers, ze verzorgd ook onze achtertuin.”
“Wat we bewonderen in elkaar? Zijn enthousiasme! Hij staat altijd klaar voor anderen.” Gerda hoeft er geen seconde over na te denken. Datzelfde geldt voor Hein. “Haar geduld en zorgzame karakter. Zeker.” Mooi. Gerda heeft in haar leven ook van alles gedaan, de laatste jaren voor haar pensioen bij verzorgingshuis De Blinkert. “Geweldig, dat was mijn leukste baan. Ik was daar receptioniste, maar als het druk was hielp ik mee in de zorg. Dat had ik niet willen missen. Ja, we hebben alles uit het leven gehaald. En nog steeds.”

‘Samen zijn
wij Rosehaghe’
Rosehaghe, een dorp in de stad met een eigen karakter. Met haar 138 eengezinswoningen, 2 bovenwoningen en een verenigingsgebouw is Rosehaghe een van de kleinste, zelfstandige woningbouwverenigingen in Nederland. Een unieke woongemeenschap, bestuurd door de bewoners zelf. Samen zijn wij Rosehaghe.